En Grandarroiba o autor conta a historia de Moncho, un relato de redención protagonizado por un home que vive apartado no alto dun dos montes de Ortegal. Un tipo rudo, illado, inadaptado, que paga cos seus animais a rabia e a cólera que o acompañan desde neno, cando xa era desprezado pola súa condición de cabrero. En poucas pero significativas escenas, Cristian consegue describir ao personaxe e transmitir os seus sentimentos, a súa frustración, conseguindo algo que é realmente complicado: contar moito con moi pouco. Nisto debemos destacar a importancia dos silencios, das miradas. Algo que, dalgunha maneira e do mesmo xeito que nos sucedía con varios das súas fanzines anteriores, fainos pensar na proximidade de certo western crepuscular, no cinema de Peckinpah ou de Leone.

3º-4º ESO